Thai Topic 1 : Kasian- Globalization

วันที่ 18 มกราคม พ.ศ. 2551 ปีที่ 31 ฉบับที่ 10905

"อะไรที่ภิวัตน์ในโลกา?"

โดย เกษียร เตชะพีระ

หลายปีหลังนี้ ท่ามกลางกระแสโลกาภิวัตน์กระพือพัดท่วมหูท่วมหัว บ่อยครั้งที่เรามักได้ยินคำพูดทำนอง.....- "ใครว่าโลกกลม" หรือ "ก็โลกมันแบนน่ะ" (Thomas L. Friedman, The World Is Flat : A Brief History of the Twenty-First Century, 2005)
- "ความตายของระยะทาง" หรือ "ลัดนิ้วมือเดียวก็ไปถึง" (Frances Cairncross, The Death of Distance : How the Communications Revolution Is Changing Our Lives, 1997)
- "แมคโดนัลด์กำลังจะกลืนโลกทั้งใบ" หรือ "ประเทศทั้งหลายในโลกนับวันจะเหมือน(อเมริ)กันเข้าไปทุกที" (George Ritzer, The McDonaldization of Society, 1993)

ฯลฯลฯลฯลฯลฯลฯลฯ

แปลกดีที่ตัวเลขสถิติต่างๆ กลับบ่งชี้ไปอีกทาง.....







ปันกาจ เขมวัต (Pankaj Ghemawat) ศาสตราจารย์ด้านบริหารธุรกิจแห่งวิทยาลัยธุรกิจ ฮาร์วาร์ด (Harvard Business School) สหรัฐอเมริกา ซึ่งปัจจุบันรับเชิญไปสอนเรื่องยุทธศาสตร์ธุรกิจระดับโลก ณ สถาบันธุรกิจศึกษาชั้นสูง (IESE Business School) แห่งมหาวิทยาลัยนาวาร์รา ประเทศสเปน - ที่ถูกจัดอันดับเป็นวิทยาลัยธุรกิจที่หนึ่งของโลกประจำปี ค.ศ.2005-2006 โดยนิตยสาร The Economist -

ตรวจดูข้อมูลตัวเลขต่าง ๆ แล้วถึงกับฟันธงว่าทัศนคติดังกล่าวข้างต้นต้องนับเป็น "globaloney" หรือ "โลกามุสาวาท" (คำแปลของ ดร.ไสว บุญมา) แท้ๆ

เขาชี้ว่า : - "กิจกรรมเศรษฐกิจประเภทต่างๆ ที่ดำเนินไปได้ทั้งภายในหรือข้ามพรมแดนแห่งชาตินั้นเอาเข้าจริงส่วนใหญ่ยังคงรวมศูนย์อยู่ภายในประเทศ...."ในจำนวนเงินทุนทั้งหมดที่ลงทุนกันทั่วโลก, ที่เป็นการลงทุนโดยตรงในต่างประเทศโดยบริษัทต่างๆ ภายนอกประเทศบ้านเกิดเมืองนอนของตนเองคิดเป็นอัตราส่วนเท่าไหร่รึ?

"ความจริงแล้วอัตราส่วนนี้โดยทั่วไปต่ำกว่า 10% และถึงแม้กระแสคลื่นการควบรวมกิจการอาจทำให้อัตราส่วนดังกล่าวสูงขึ้นบ้าง แต่มันก็ไม่เคยถึง 20% เลย"
(Pankaj Ghemawat, "Globalization Myth versus Reality", 5 September 2007http://discussionleader.hbsp.com/ghemawat/)

กิจกรรมเศรษฐกิจประเภทต่างๆ ที่ว่าได้แก่ : -

1) การใช้โทรศัพท์ติดต่อกันข้ามประเทศ : เทียบกับยอดการใช้โทรศัพท์ทั้งหมด
2) ผู้อพยพที่เข้ามาอยู่ยาวนาน : เทียบกับยอดประชากรในประเทศ
3) นักศึกษาที่ไปเรียนมหาวิทยาลัยเมืองนอก : เทียบกับยอดนักศึกษาทั้งหมด
4) การลงทุนโดยตรงในต่างประเทศ : เทียบกับยอดการลงทุนโดยตรงทั้งหมด
5) การลงทุนในตลาดหุ้นต่างประเทศ : เทียบกับยอดการลงทุนในตลาดหุ้นทั้งหมด
6) มูลค่าการค้า : เทียบกับยอดมูลค่าผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศ – GDP

ปรากฏผลคิดเป็นร้อยละดังแผนภูมิ : -

แผนภูมิแสดงอัตราส่วนกิจกรรมเศรษฐกิจข้ามชาติเทียบกับยอดกิจกรรมทั้งหมดของนานาประเทศทั่วโลก (= 100%)

- แท่งสีทึบแสดงอัตราส่วนจริง
- แท่งสีจางแสดงอัตราส่วนคาดคะเนจากการสำรวจความเห็น

จากแผนภูมิจะเห็นได้ว่าในความเป็นจริง (ดูแท่งสีทึบ) กิจกรรมเศรษฐกิจข้ามชาติคิดเป็นอัตราส่วนเฉลี่ยราว 10% ของยอดกิจกรรมทั้งหมดของประเทศต่างๆ ในโลกเท่านั้น แทนที่จะเหยียบใกล้ 100% หากเราหูเบาลอยละเลื่อนไปตามโลกามุสาวาทของบรรดา guru (กูรู้) โลกาภิวัตน์ทั้งหลาย
ทว่าในทางกลับกัน ตามการคาดคะเนจากการสำรวจความเห็น (ดูแท่งสีจาง) คน 400 คน เกี่ยวกับระดับโลกาภิวัตน์ของโลกโดยเว็บไซต์วารสาร Harvard Business Review (HRB.org) นั้น พวกเขามีแนวโน้มชัดเจนเป็นระบบที่จะประเมินระดับโลกาภิวัตน์ สูงเกินจริงไปไกลโขทีเดียว กล่าวคือ ประเมินกิจกรรมเศรษฐกิจข้ามชาติคิดเป็นอัตราส่วนเฉลี่ยราว 30% ของยอดกิจกรรมทั้งหมดฯ

ที่ร้ายกว่านั้น ในบรรดาผู้ตอบแบบสอบถาม ยิ่งเป็นผู้แก่ประสบการณ์ทางธุรกิจเกิน 10 ปีขึ้นไป ก็จะยิ่งคาดคะเนเรื่องนี้ผิดเข้าไปใหญ่ เมื่อเทียบกับผู้ด้อยประสบการณ์กว่า!ทั้งหมดนี้นำไปสู่ข้อสรุปน่าตกใจของศาสตราจารย์เขมวัตว่า: -

"...บรรดาผู้จัดการธุรกิจชอบทึกทักว่าโลกมันโลกาภิวัตน์กว่าที่เป็นจริง..."
อย่างไรก็ตาม มีมิติหนึ่งเกณฑ์หนึ่งของโลกาภิวัตน์ที่ศาสตราจารย์เขมวัตดูจะละเลยไป
นั่นคือโลกาภิวัตน์ทางการเงินหรือการเคลื่อนย้ายเงินตราข้ามพรมแดน - อันเป็นสินค้าที่ถูกกำกับควบคุมน้อยที่สุดในโลกปัจจุบัน

ดังปรากฏข้อมูลใน รายงานสำรวจกิจกรรมตลาดแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศและตราสารอนุพันธ์ของธนาคารกลางประเทศต่างๆ ทั่วโลกในรอบ 3 ปีในปี ค.ศ.2007 (Triennial Central Bank Survey of Foreign Exchange and Derivatives Market Activity in 2007) จัดทำโดย ธนาคารเพื่อการชำระหนี้ระหว่างประเทศ หรือ Bank for International Settlements อันเป็นธนาคารกลางของธนาคารกลางทั้งหลายทั่วโลกที่ตั้งอยู่ในสวิตเซอร์แลนด์ว่า : -

จากเดือนเมษายน ค.ศ.2004-เดือนเมษายน ค.ศ.2007 นั้น เงินหมุนเวียนรายวันในบรรดาตลาดแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศแบบเดิมทั้งหลายเพิ่มขึ้นถึง 71% จนทำยอดใหม่ที่...
3.2 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐ/วัน!!!

นี่เป็นยอดที่อภิมหาโลกาภิวัตน์ทีเดียว โดยเฉพาะถ้าลองนำตัวเลขนี้ไปเทียบกับยอดมูลค่าการค้าขายสินค้าและบริการเชิงพาณิชย์รายปีในปี ค.ศ.2006 ซึ่งอยู่ที่
14.6 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐ/ปี

(แบ่งเป็นการค้าสินค้าภายในภูมิภาคเดียวกัน 6.5 กว่าล้านล้านดอลลาร์สหรัฐ; การค้าสินค้าระหว่างภูมิภาค 5.2 กว่าล้านล้านดอลลาร์สหรัฐ; และการส่งออกบริการเชิงพาณิชย์ 2.8 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐ ประมวลจาก WTO"s International Trade Statistics 2007)

นั่นแปลว่าการซื้อขายแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศทั่วโลกแค่ 5 วัน มีมูลค่าสูงกว่าการค้าขายสินค้าและบริการทั่วโลกตลอดทั้งปีด้วยซ้ำไป!!!

แล้วเงินมหึมามหาศาลมโหฬารเหล่านี้ไหลเวียนจากไหนไปไหน? ทิศทางของโลกาภิวัตน์ทางการเงินด้านหลักแล้วทะลักเทจากที่ใดไปสู่ที่ใดในโลก?

คำตอบส่วนหนึ่งอยู่นี่ครับ.....(ดูกราฟิค)

ตารางแสดงยอดการไหลเวียนสุทธิของเงินตราสำหรับประเทศกำลังพัฒนาจาก ค.ศ.1997-2007 (หน่วยพันล้านดอลลาร์)
- ตัวเลขค่าเป็นลบแสดงว่าเมื่อหักกลบลบเงินไหลเข้ากับเงินไหลออกแล้ว ปรากฏว่ายอดเงินตราสุทธิไหลออกจากประเทศที่เศรษฐกิจกำลังพัฒนาไปสู่ประเทศที่เศรษฐกิจพัฒนาแล้ว
- เส้น หมายถึงเงินตราสุทธิที่ไหลออกจากประเทศที่เศรษฐกิจกำลังพัฒนา
- เส้น หมายถึงเงินตราสุทธิที่ไหลออกจากประเทศที่เศรษฐกิจกำลังอยู่ในระยะผ่าน

(อ้างจาก United Nations, Department of Economic and Social Affairs, World Economic Situation and Prospects 2008, New York : United Nations, 2008)

คงพอจะเห็นแล้วนะครับว่าอะไรกันแน่ที่ภิวัตน์ในโลกา.....

หน้า 6

Source : Matichon

COMMENT ( ลับสมอง ) : ให้แง่คิดน่าสนใจดีครับ .. หมายความว่ายอดเงินลงทุนส่วนใหญ่ มีที่มาจากทุนภายในประเทศนั้นๆเอง แต่ด้วย “มนต์”ของโลกาภิวัตน์ (กำไร)สุดท้ายก็ไหลออกไปนอกประเทศ..เสียยังงั้นแหละ ? ?!! เออ..แล้วจะอธิบาย กรณีเทสโก้โลตัสอย่างไร?